Det var ei klar natt, for nøyaktig 122 år sidan.
I Bykleheiane hadde det herja ein hannulv i lengre tid. Fjellgardingane dreiv då med tamrein, og ulven fylgde etter reinsflokken. Tapet av rein var stort. Og denne ulven var både lur og uredd. Fleire gonger hadde Fjellgardingane vore etter han, men det gjekk ikkje anten å skremme han vekk eller å få taka livet av han.
Ein dag fylgde reinsgjetarane han heilt frå Bjåen til Haukeliseter. Då trudde dei at dei hadde jaga han langt nok, og at dei skulle vera kvitt han for ei stund. Heimatt gjekk dei i måneskinet, og gjetarane la seg til på Bjåen. Men alt på morgosida fòr ulven på nytt over Breivatn. Torbjørg var tidleg oppe, og såg han i måneljoset då ho gjekk i fjoset i femtida. Ho vekte gjetarane, som tok etter ulven. Reinsflokken gjekk på Vidmyr. Dei måtte prøve å nå han att før han kom inn i flokken. Men innan dei rakk å koma dit hadde ulven drepe 11 av dyra i flokken.
Det var difor vanskeleg å drive med tamrein desse åra. Dei måtte gjete dyra både dag og natt, vinter og sommar. Og ulven tyktest vera umogleg å få has på. Heilt til denne natta, 11. desember, haustvinteren 1898.
Det var fullmåne. Oppe på loftet hjå Tarjei Hovden, på garden Hovden, låg Knut Vatndalen og Såvi Bjåen. Med eitt såg dei ulven som kom ned frå lie. Han stoppa opp i tunet og sneik seg kring fjoset, han kjende nok lukten av husdyra. Knut hadde ladd børse og skaut ut glaset. Ulven vart treft, men klarte å springe ned mot tjønnane nedanfor garden. Der tok Knut og Såvi han att, og fekk slege han i hovudet med børsa. Slik enda soga om den siste ulven i Bykle.
Ulven vart stoppa ut og stod lenge på museet i Kristiansand, men kom attende til Bykle i 1992. I dag kan du sjå han på rådhuset i Bykle.
Soga er henta frå Bykle Kultursoge, og det er Juel Lund som har fortalt dette.
Om berre nokre få dagar gjev Bykle kommune ut ein ny bokserie med segner og soger frå fjellbygdene kring Setesdalsheiane. Her kan du lesa meir om ulven, og fleire andre spanande historiar.
